به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، ساعت های تکوینی در بحث طب بازساختی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند زیرا بسیاری از انواع سلول ها برای رشد و رسیدن به بلوع به زمان زیادی نیاز دارند که این امر مفید بودن آن ها در درمان های انسانی را محدود می کند. تیمی از محققین زیست شناسی ترمیمی و بازساختی در انستیتو تحقیقاتی Morgridge و دانشگاه ویسکونزین مادیسون به مطالعه این امر پرداخته اند که آيا نرخ تمایز سلول های بنیادی می تواند در آزمایشگاه تسریع شود و به صورت سریع تری در اختیار بیماران قرار گیرد یا خیر. آن ها میزان سخت گیری ساعت های تکوینی را در سلول های بنیادی انسانی و طی تمایز عصبی بررسی کردند. ابتدا آن ها به طور دقیق نرخ تمایز سلول های در حال رشد در ظروف را با نرخ رشد سلول های انسانی درون رحم مقایسه کردند.سپس، آن ها سلول های بنیادی انسانی را درون یک موش میزبان رشد دادند که بوسیله فاکتورهایی مانند خون، هورمون های رشد و مولکول های پیام رسانی احاطه شده بود که خاص گونه ای بود که رشد تکوینی سریع تری نسبت به انسان دارد(موش). در هر دو مورد(هم ظروف آزمایشگاهی و هم گونه ای متفاوت)، سلول ها از زمان بندی تکوینی شان منحرف نشدند و در این میان با تغییرات محیطی پیرامون شان توجهی نداشتند. این نشان می دهد که فرایندهای بسیار پیچیده ای درون سلول ها وجود دارد و در واقع ساعت های خود کد شونده ای هستند که نیاز به محرک خارجی از مادر یا محیط رحمی و سلول های مجاور ندارند. این خبر خوبی برای کسانی است که مطالعه جنین شناسی می پردازند و دوست دارند دریابند که در رحم چه اتفاقاتی می افتد و از آن ها برای مدل سازی بیماری زایی و ناهنجاری های تکوینی استفاده کنند.

پایان مطلب/